بررسی تغییرات سطح انسولین بیماران مبتلا به پره اکلامپسی در طول حاملگی و مقایسه آن با افراد حامله با فشارخون طبیعی در دوران بارداری

سابقه و هدف : با توجه به رابطه بین پره اکلامپسی و سطح بالای انسولین، در این مطالعه تغییرات انسولین ناشتا در طول حاملگی در خانمهای مبتلا به پره اکلامپسی با افراد حامله با فشار خون طبیعی دوران بارداری مقایسه شده است.   مواد و روشها : در یک مطالعه nested case-control ، با پیگیری 674 خانم باردار سرم سه ماهه دوم و سوم 16 خانم باردار سالم و 16 خانم مبتلا به پره اکلامپسی از نظر سطح گلوکز و انسولین ناشتا مقایسه شد. دو گروه از نظر سن، پاریته، سن حاملگی و شاخص توده بدن قبل از حاملگی همسان شدند. داده ها با آزمون t و t زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ها: میانگین سطح گلوکز در دو گروه و در طول حاملگی تغییرات معنی داری نداشت. سطح انسولین در گروه پره اکلامپسی طی حاملگی از 3/1 ± 3/15 به iu/ml m 4/1 ± 3/25 (01/0 p< ) و در گروه شاهد نیز از 9/0 ± 4/10بهiu/ml m 3/1 ± 2/16 افزایش یافت (01/0 p< ). انسولین ناشتا در تمام مراحل در گروه پره اکلامپسی بیشتر از گروه شاهد بود (01/0 < p ). مقدار افزایش میانگین انسولین ناشتا در طول حاملگی در گروه پره اکلامپسی بیشتر از گروه شاهد بود(01/0 p< ).   نتیجه گیری و توصیه ها : در افراد مبتلا به پره اکلامپسی سطح انسولین ناشتا در سه ماهه دوم و قبل از بروز علایم بالینی بیماری نسبت به حاملگی طبیعی بالاتر است و هنگام بروز بیماری افزایش بیشتری پیدا می کند. این تغییرات ممکن است با وجود مقاومت به انسولین در مکانیسم های انتقال یون سدیم در غشاء سلول ارتباط داشته باشد